การขับขี่ยานพาหนะเพราะไม่ได้รับสารภาพความปกป้องจากประกันภัยรถยนต์จักทำให้ผู้ประดิษฐ์รถไม่สามารถฟ้องร้องได้หลังจากการชนเพราะไม่หวนความประมาทสรรพสิ่งผู้ขับขี่รายอื่นเนื่องจากกิจธุระร่วมกันสรรพสิ่ง s.2 (1) ของ พระราชบัญญัติประกันภัยรถยนต์ภาคบังคับ กับ s.267.6 (1) ของ พระราชบัญญัติสัญญาประกันภัย ซึ่งระบุวางตามลำดับ:

การประกันภัยรถภาคบังคับ

2 (1) ภายใต้ข้อบังคับกันมีเจ้าของหรือผู้เช่าของยานยนต์ต้อง

(ก) ใช้งานยานยนต์หรือ

(b) ก่อให้เกิดหรืออนุญาตให้ชดใช้ยานยนต์

บนทางหลวงเว้นแต่ยานยนต์จะได้รับสัญญาประกันภัยตามให้คำปฏิญาณประกันภัยรถยนต์

ไม่มีการดำเนินการใด ๆ โดยผู้ประดิษฐ์หรือผู้เช่าแห่งหนไม่มีประกันภัย

267.6 (1) แม้จะมีพระราชบัญญัติอื่นใดก็ตามคนไม่มีอำนาจในการดำเนินการในออนแทรีโอเพื่อกู้กลับคืนความสูญเสียไม่ก็ความเสียหายจากการบาดเจ็บหรือจบชีวิตที่เกิดขึ้นโดยตรงหรือโดยอ้อมการชดใช้หรือกิจธุระของรถยนต์หากในขณะเกิดเหตุบุคคลตรงนั้นฝ่าฝืนอนุมาตรา 2 (1) สรรพสิ่งพระราชบัญญัติการประกันภัยรถยนต์ภาคบังคับที่เกี่ยวพันกับรถนั้น

หลักกำหนด 2 (1) CAIA ใช้กับทั้งเจ้าของที่ลงทะเบียนและเจ้าของผลประโยชน์สิ่งของยานพาหนะศาลอุทธรณ์ออนแทรีโอระบุไว้ณ R v Zwicker , 1994 CanLII 1221 (ON CA) ที่หน้า 5:

พระราชบัญญัติประกันภัยรถยนต์ภาคบังคับมีวัตถุประสงค์เพื่อให้แน่ใจว่ารถทั้งปวงคันที่ดำเนินการในธานีเป็นผู้เอาประกันตนวจีว่า "เจ้าของ" ตามที่ดำรงอยู่ใน s2 (1) สิ่งของพระราชบัญญัตินี้ในทรรศนะของอีฉันไม่สมรรถ จำกัด เฉพาะ "เจ้าของแห่งลงทะเบียน" ได้มาอย่างถูกต้องในที่การกำหนดความหมาย "เจ้าของ" ที่ลักษณะตรงนั้นจะอวยให้บุคคลที่มีสิทธิทั้งหมดในงานเป็นเจ้าของเทศบัญญัติทั่วไปเพื่อจะหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบที่สอดคล้องกันในการถือครอง

.มันสมอง.

อย่างสังเขปแล้วความรับผิดชอบณการสำรวจให้แน่ใจว่ายานยนต์ครอบครองประกันภัยภายใต้สัญญาประกันภัยขึ้นกับ "เจ้าของ""ต้นตำรับ" ในบริบทสรรพสิ่งพระราชบัญญัติการประกันภัยรถยนต์ภาคบังคับรวมถึง "ต้นตำรับกฎหมายธารณะ" ด้วย

กระนั้นก็ตามมีวิจารณญาณ2 (1) CAIA ใช้ไม่ได้กับผู้ขับขี่ที่มิใช่เจ้าของเหตุฉะนี้จึงไม่ถูกกันออกจากการฟ้องเกี่ยวกับการชนกันเสียแต่ว่ารถที่พวกเขาขับจะไม่ไหวรับการประกันก็ตามที่ คาคิชโวลต์บช่องซ , 2004 CanLII 34439 (ON SC) ศาลได้มาอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับกฎนี้เกี่ยวการริเริ่มดำเนินการกรณีที่ยานพาหนะพ้นไปประกันภัย:

[7] ใน ซวิคเกอร์ โรบินส์จาผ่านพบว่า "เจ้าของ" ในด้านนี้ถ้วนทั่วถึงคนคิดกฎหมายธารณะและคนคิดที่ลงชื่ออย่างไรก็ตามปริยายในสองย่อหน้าสุดท้ายของคำตัดสินนั้นสำเร็จยอมรับอย่างชัดเจนว่าถ้าผู้อุทธรณ์ไม่ได้ถือสิทธิ์กฎหมายทั่วไปของยานพาหนะที่เจ้าเอ็งขับเธอจะเปล่าฝ่าฝืนพ.ร.บ.

อันที่จริง, ราชสำนักใน Trudeau v Cavanagh , 2017 ONSC 4314 คว้าให้การยืนยันเมื่อเร็ว ๆ ตรงนี้ว่าผู้ขับขี่ยานพาหนะที่ปราศจากประกันภัยหามิได้เจ้าของ, s.2 (1) CAIA และ sมันสมอง267.6 (1) IA ไม่มีผลบังคับใช้กับผู้ขับขี่ยังคงมีสิทธิ์ณการฟ้องร้อง:

[29] ผู้ขับขี่พาหนะที่มิได้เจ้าของจักไม่ถูกจับโดยการทำงานร่วมมือของ s267.6 (1) สรรพสิ่ง พรบ. ประกันภัย กับ s.2 (1) สิ่งของ CAIA : Kakish v. Bruce , 2004 CanLII 34439 (ON SC), [2004] O.Jมันสมองเลขที่ 2616 (ทรัพย์ Ctมันสมอง) ที่ Paraมันสมอง5-11.

จะก่อเกิดอะไรขึ้นเมื่อพ่อค้ารถไม่แสดงชื่อที่ดีให้กับยานพาหนะและผู้ซื้อลุ่มหลงก่อนที่จะตีทะเบียนและสร้างประกันภัย?ขึ้นอยู่ว่าพ่อค้าเข้ามาเป็นรถยังไงผู้ซื้อคงจะไม่กินเส้นออกจากการฟ้องร้องแม้ว่ารถคันนั้นจะไม่มีสัญญาประกันภัยเนื่องจากไม่เคยถือครองรถมาก่อน

ผู้ซื้อไม่ได้จดทะเบียนเจ้าของรถยนต์ผู้ซื้อไม่ได้เป็นเจ้าของทางกฎหมายทั่วไปเพราะว่าผู้ขายไม่ใช่maxim ของ nemo dat quod non habet เจาะจงว่าไม่มีใครสามารถเนื้ออ่อนชื่อสินค้าที่บริสุทธ์ไปกว่าที่เขาทั้งหลายมีอยู่ได้กับมีการประมวลผลณ s22 ของ งานขายผลิตภัณฑ์ Ac t.กล่าวคือหากพ่อค้าไม่มีชื่อกฎหมายสาธารณะในขณะที่ขายชื่อเสียงดังกล่าวจักไม่สามารถส่งต่อไปอีกต่างหากผู้ซื้อครั้นซื้อโดยอาศัยอำนาจตาม22 SGA ซึ่งระบุว่า:

1. ขายเพราะว่าบุคคลอื่นแห่งหนไม่ใช่ผู้ประดิษฐ์
ต่อ พรบ รถยนต์ออนไลน์

ตามตรงนี้พระราชบัญญัติซึ่งผลิตภัณฑ์ถูกซื้อขายโดยบุคคลที่ไม่ใช่เช่นนั้นเจ้าของและผู้ที่ไม่ได้ขายสินค้าภายใต้อำนาจหรือไม่ก็ได้รับความยินยอมพร้อมใจจากต้นตำรับผู้ซื้อจะไม่ได้รับกรรมสิทธิ์ในสินค้าที่ดีจรกว่าสถานที่ผู้ขายมีเว้นแต่ต้นตำรับสินค้าไม่ผิดห้ามเพราะการปิดประตูอำนาจสรรพสิ่งผู้ขายในที่การแลกเปลี่ยน

ดังนั้นถ้าหากผู้ขายมิใช่เจ้าของข้อบังคับทั่วไปหรือไม่ก็เจ้าของผลกำไรเขาไม่ก็เธอจะไม่สมรรถส่งต่อความเป็นเจ้าของแยกออกกับผู้ใช้ได้ดังนี้ใครจะไม่ถูกกักคุมไม่จ่ายฟ้องร้องกรณีที่เกิดการชนกันก่อนที่รถจักจดทะเบียนและทำสัญญาประกันภัย