“หลายคนคิดว่าพื้นที่เป็นสถานที่แห่งสันติภาพและความปรองดองระหว่างประเทศ ปัญหาคือไม่มีกฎหมายกำหนดว่าใครจะได้ใช้ทรัพยากร และมีหน่วยงานด้านอวกาศและหน่วยงานอื่นๆ ในภาคเอกชนจำนวนมากที่มุ่งเป้า ที่จะลงจอดบนดวงจันทร์ในอีกห้าปีข้างหน้า” มาร์ติน เอลวิส นักดาราศาสตร์จากศูนย์ดาราศาสตร์ฟิสิกส์ กล่าว Harvard & Smithsonian และผู้เขียนนำในบทความ “เราดูแผนที่ของดวงจันทร์ทั้งหมดที่เราพบและพบว่ามีสถานที่ไม่มากนักที่มีทรัพยากรที่น่าสนใจ และแผนที่เหล่านั้นมีขนาดเล็กมาก ทำให้เกิดพื้นที่จำนวนมากสำหรับความขัดแย้งในทรัพยากรบางอย่าง”

ทรัพยากรเช่นน้ำและธาตุเหล็กมีความสำคัญเนื่องจากจะช่วยให้การวิจัยในอนาคตสามารถดำเนินการและปล่อยจากดวงจันทร์ได้ “คุณไม่ต้องการนำทรัพยากรสำหรับการสนับสนุนภารกิจจากโลก คุณต้องการพวกมันจากดวงจันทร์มากกว่า เหล็กมีความสำคัญหากคุณต้องการสร้างสิ่งใดบนดวงจันทร์ การขนส่งเหล็กไปยังดวงจันทร์จะมีราคาแพงอย่างไร้เหตุผล ” เอลวิสกล่าว “คุณต้องการน้ำเพื่อความอยู่รอด คุณต้องการมันเพื่อปลูกอาหาร คุณไม่ต้องนำสลัดติดตัวมาจากโลก และแยกออกเป็นออกซิเจนเพื่อหายใจ และไฮโดรเจนเป็นเชื้อเพลิง”

ความสนใจในดวงจันทร์เป็นสถานที่สำหรับสกัดทรัพยากรไม่ใช่เรื่องใหม่ การวิจัยที่ครอบคลุมย้อนหลังไปถึงโครงการ Apollo ได้สำรวจความพร้อมของทรัพยากร เช่น ฮีเลียม น้ำ และเหล็ก โดยการวิจัยล่าสุดมุ่งเน้นไปที่การเข้าถึงพลังงานแสงอาทิตย์อย่างต่อเนื่อง กับดักเย็นและแหล่งน้ำแช่แข็ง และแม้กระทั่งสารระเหยที่อาจ อยู่ในที่ร่มเงาของดวงจันทร์ Tony Milligan นักวิจัยอาวุโสที่มีโครงการ Cosmological Visionaries ที่ King"s College London และผู้ร่วมเขียนบทความกล่าวว่า "เนื่องจากตัวอย่างหินดวงจันทร์ที่ส่งคืนโดยโปรแกรม Apollo ระบุว่ามีฮีเลียม-3 ดวงจันทร์จึงเป็นหนึ่งใน ทรัพยากรเชิงกลยุทธ์หลายอย่างที่ตกเป็นเป้าหมาย"

แม้ว่าสนธิสัญญาบางฉบับจะมีอยู่จริง เช่น สนธิสัญญาอวกาศปี 1967 ซึ่งห้ามไม่ให้มีการจัดสรรระดับชาติ และสนธิสัญญาอาร์ทิมิสปี 2020 ซึ่งยืนยันหน้าที่ในการประสานงานและแจ้งให้ทราบ ไม่ได้มีไว้สำหรับการป้องกันที่แข็งแกร่ง การอภิปรายส่วนใหญ่เกี่ยวกับดวงจันทร์ และรวมถึงนโยบายในปัจจุบันและที่เป็นไปได้สำหรับภารกิจควบคุมภารกิจไปยังดาวเทียม ได้เน้นที่กิจกรรมทางวิทยาศาสตร์กับกิจกรรมเชิงพาณิชย์ และใครควรได้รับอนุญาตให้เจาะเข้าไปในทรัพยากรที่ถูกล็อกไว้ทั้งบนดวงจันทร์และบนดวงจันทร์ มิลลิแกนกล่าวว่าเป็นการอภิปรายในศตวรรษที่ 20 และไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่แท้จริงได้ "ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือทุกคนกำหนดเป้าหมายไปยังไซต์และทรัพยากรเดียวกัน: รัฐ บริษัท เอกชน ทุกคน แต่เป็นไซต์และทรัพยากรที่ จำกัด เราไม่มีดวงจันทร์ดวงที่สองให้ดำเนินการ นี่คือทั้งหมดที่เราต้องทำงาน กับ." Alanna Krolikowski ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านนโยบายวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่ Missouri University of Science and Technology (Missouri S&T) และผู้เขียนร่วมในรายงานฉบับนี้ กล่าวเสริมว่า กรอบการทำงานสำหรับความสำเร็จนั้นมีอยู่แล้วและเมื่อจับคู่กับความรู้สึกทางธุรกิจที่ล้าสมัย อาจ กำหนดนโยบายในทางที่ถูกต้อง "ในขณะที่ระบอบกฎหมายระหว่างประเทศที่ครอบคลุมในการจัดการทรัพยากรอวกาศยังคงเป็นอนาคตที่ห่างไกล แต่รากฐานทางความคิดที่สำคัญก็มีอยู่แล้วและเราสามารถเริ่มดำเนินการหรืออย่างน้อยก็ควรคำนึงถึงมาตรการท้องถิ่นที่เป็นรูปธรรมเพื่อแก้ไขปัญหาที่คาดการณ์ไว้ในพื้นที่เฉพาะในปัจจุบัน" Krolikowski กล่าว "ขั้นตอนแรกที่เป็นไปได้คือการรวมกลุ่มผู้ใช้ที่คาดหวัง ซึ่งประกอบด้วยผู้ที่จะใช้งานไซต์ที่กำหนดภายในทศวรรษหน้าหรือประมาณนั้น ลำดับแรกของธุรกิจควรระบุผลลัพธ์ที่แย่ที่สุด รูปแบบที่เป็นอันตรายที่สุดของการเบียดเสียดและการแทรกแซงที่พวกเขาพยายามหลีกเลี่ยงในแต่ละไซต์ ความเกลียดชังความสูญเสียมีแนวโน้มที่จะจูงใจนักแสดง"

ยังคงมีความเสี่ยงที่ตำแหน่งของทรัพยากรจะไม่เพียงพอกว่าที่เชื่อในปัจจุบัน และนักวิทยาศาสตร์ต้องการย้อนกลับไปและได้ภาพที่ชัดเจนของความพร้อมของทรัพยากรก่อนที่จะเริ่มขุด เจาะ หรือรวบรวม "เราจำเป็นต้องย้อนกลับไปและทำแผนที่แหล่งทรัพยากรที่มีความละเอียดดีกว่า ตอนนี้ เรามีเวลาที่ดีที่สุดเพียงไม่กี่ไมล์ หากทรัพยากรทั้งหมดอยู่ในพื้นที่ที่เล็กกว่า ปัญหาก็จะยิ่งแย่ลง" เอลวิสกล่าว “ถ้าเราสามารถทำแผนที่พื้นที่ที่เล็กที่สุดได้ นั่นจะเป็นการแจ้งการกำหนดนโยบาย อนุญาตให้มีการแบ่งปันข้อมูล และช่วยให้ทุกคนเล่นกันได้ดีเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง”

ในขณะที่จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับจุดร้อนบนดวงจันทร์เหล่านี้เพื่อแจ้งนโยบาย แต่กรอบการทำงานสำหรับการแก้ปัญหาที่เป็นไปได้สำหรับฝูงชนที่อาจเกิดขึ้นนั้นอยู่ในมุมมองแล้ว "ตัวอย่างแอนะล็อกบนโลกชี้ไปที่กลไกในการจัดการความท้าทายเหล่านี้ ทรัพยากรส่วนกลางบนโลก ทรัพยากรที่ไม่มีผู้มีบทบาทคนเดียวสามารถอ้างสิทธิ์ในเขตอำนาจศาลหรือความเป็นเจ้าของได้ ให้ข้อมูลเชิงลึกเพื่อรวบรวม บางส่วนเหล่านี้เป็นระดับสากล เช่น ทะเลหลวง ในขณะที่บางแห่งเป็นท้องถิ่นเช่นแหล่งปลาหรือทะเลสาบที่ชุมชนเล็ก ๆ หลายแห่งเข้าถึงร่วมกัน” Krolikowski กล่าวเสริมว่าหนึ่งในความท้าทายแรกสำหรับผู้กำหนดนโยบายคือการกำหนดลักษณะของทรัพยากรที่เสี่ยงในแต่ละไซต์ "ทรัพยากรเหล่านี้เป็นพื้นที่ของอสังหาริมทรัพย์ที่ Peaks of Eternal Light ที่มีมูลค่าสูงซึ่งดวงอาทิตย์ส่องแสงเกือบตลอดเวลาหรือไม่ หรือเป็นหน่วยพลังงานที่จะสร้างจากแผงโซลาร์เซลล์ที่ติดตั้งที่นั่น? พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์ได้จริงในระดับใด? ควรกระจายผลประโยชน์จากกิจกรรมเหล่านั้นอย่างไร? การพัฒนาข้อตกลงเกี่ยวกับคำถามเหล่านั้นเป็นเงื่อนไขเบื้องต้นที่น่าจะนำไปสู่การประสานงานที่ประสบความสำเร็จของกิจกรรมต่างๆ ที่ไซต์ดวงจันทร์ที่มีเสน่ห์เฉพาะตัวเหล่านี้"